Gdy zostawiam koty same w mieszkaniu, przypomina mi się wiersz Wisławy Szymborskiej. Pewnie wszyscy wiedzą, o którym mówię, więc powstrzymam się od cytowania. I choć moja sytuacja jest znacznie mniej dramatyczna, niż opisywana przez podmiot liryczny, to mimo wszystko koteczków zawsze mi szkoda.
A co koty na zostawanie ich samych w domu? Z całym szacunkiem do pani Szymborskiej, myślę, że cytat z innego, polskiego poety pasuje tu znacznie lepiej:
Na kanapie leży leń, nic nie robi cały dzień.
Tak też pewnie wyglądała sytuacja podczas naszego ostatniego weekendowego wyjazdu. Chyba, że tym razem koty zrobiły mega balangę i dobrze po niej sprzątnęły. My w każdym razie nie znaleźliśmy żadnych śladów imprezy ;)
W drodze powrotnej przeglądałam sobie na komórce zdjęcia koteczków. I odbyłam taką oto rozmowę z P.
- Ciekawe, jak tam koty... Już się za nimi stęskniłam.
- Pewnie śpią, ale Tobie to nie zazdroszczę.
- Nie zazdrościsz? Czemu?
- Bo teraz Twoja kolej sprzątania kuwety!
Po dłuższym weekendzie rzeczywiście było grubo. I nie używam tego zwrotu z formie metaforycznej ;)
