I nie udawać mi później, że się nie lubicie!

Jestem przeziębiona, kicham i smarczę. Siedzę zatem w domu i mam więcej czasu na obserwowanie futrzaków.

Komitywa łóżkowa została nawiązana. Choć w nocy jeszcze tak zgodnie nie jest. Mały wykurzył Kazię/Kazia nie jest w stanie znieść jego obecności na pańci głowie [tak, tak, moja głowa to ostatnio ulubione miejsce Helmutka do spania...].

Koty bardzo zgodnie dbają też o rozwój mojego hobby - ogrodnictwa. Dziś od rana musiałam przesadzać kwiatka, którego doniczkę stłukły, ganiając się po mieszkaniu. 

A co do ganiania się, to Kazia, już nie udawaj! Widziałam, jak bawisz się z małym! A skoro się wydało, to mogłabyś już przestać na niego furczeć!

PS W środę kolejna wizyta u weterynarza - doszczepianie Helmuta. Nawet dobrze się składa, bo mały też kicha... Czyżby to po sobotnim wodowaniu w klozecie??

Pierwsze dni w nowym domu

Jak już wspominałam, Helmuta wzięliśmy ze schroniska. Na szczęście nie był tam długo, bo tylko tydzień. Gdy po niego przyjechaliśmy, miał około 2,5 miesiąca, był zaszczepiony, w trakcie kuracji odrobaczającej, zaczipowany. Bałam się trochę, jak maluszek będzie zachowywał się w nowym domu, ale moje obawy okazały się niepotrzebne. Mały wyskoczył z transportera niczym z procy i od razu zaczął zwiedzanie. Wlazł we wszystkie możliwe dziury i powycierał kurze we wszystkich zakamarkach. Istna pchła. 

A co na to Kazia? Jeszcze nie docenia swojego towarzysza, ale z dnia na dzień jest lepiej. Gdy zobaczyła go pierwszego dnia, tak się przestraszyła, że popędziła pod łóżko i nie wychodziła stamtąd przez kilka godzin. Mały tymczasem zaglądał do niej co jakieś 15 minut, sprawdzić, czy może już jej nie przeszło i czy by z się z nim nie pobawiła. Teraz już Kazia jest w stanie wytrzymać jego obecność w tym samym pomieszczeniu. Ciągle jednak na niego prycha, co czasem jest dość zabawne. Raz zaciekle prychała na niego przez szybę balkonową, a raz w drodze do weterynarza, przykładając łepek do kratek transportera (Helmut był wewnątrz). Taka jest odważna ;) Na szczęście on sobie z tego zupełnie nic nie robi. Mam nadzieję, że wkrótce będą razem hasać.

PS Do weterynarza jechaliśmy kontrolnie: żeby dać Helmutkowi i Kazi środek na odrobaczenie. Pani doktor obejrzała małego i powiedziała, że prawdopodobnie jest pokatarowcem, a poznała to po języku (jego). Zważyła oba futrzaki: Kazia 4,5 kg, Helmut 1,5 kg, a także zmierzyła Helmutowi temperaturę. Uważam, że jak na sposób wykonywania tej czynności, przyjął to wyjątkowo spokojnie ;)

Dlaczego Helmut???

Skąd imię Helmut? Wybór był prosty. Popatrzyliśmy na niego i już wiedzieliśmy. Helmut. Helmutek. Dla P. - Helmut, rura! Choć sam Helmut jeszcze nie do końca jest świadom, że się tak nazywa ;)

Muszę tylko pilnować P., żeby się zbyt często do niego inaczej nie zwracał, bo mały się przyzwyczai. A nie chcielibyśmy, by kot myślał, że ma na imię Głupek ;)

 

Poznajcie Helmuta

W życiu każdej kobiety nadchodzi kiedyś TEN dzień, gdy stwierdza, że jest gotowa na poszerzenie rodziny. Mój nadszedł tydzień temu, w zeszłą sobotę. Decyzja została poprzedzona dyskusją z P., moją mamą i... serią pytań do pani weterynarz Kazi, chcieliśmy bowiem mieć pewność, że ciziunia będzie przygotowana na pojawienie się "rodzeństwa". Tak, dobrze się domyślacie, postanowiliśmy wziąć drugiego kota.